کودک‌تان پيش شما مي‌خوابد؟

کم نيستند مادرهايي که نوزادشان را تا حوالي 6 ماهگي در رخت‌خواب خودشان مي‌خوابانند. دليل اين کار معمولا مشکلات خواب کودک و بيداري‌هاي مداوم شبانه است. بد نيست با برخي از باورهاي درست و غلطي که در اين زمينه وجود دارد، آشنا شويم.
نه! اين بستگي به فرهنگي دارد که با آن بزرگ شده‌ايد. در کشورهاي آسيايي و آفريقايي به ويژه در هند و چين خواباندن کودک پيش خود امري طبيعي است و همان‌طور که زنان در طول روز نوزاد خود را به پشت مي‌بندند، در شب هم پيش خود مي‌خوابانند و اين موضوع بيشتر به دليل کمبود جاست. ضمن اينکه اکثر زنان آسيايي و آفريقايي جدا از همسران خود مي‌خوابند و از زدن عطر به خود نيز براي آزار نديدن کودک خودداري مي‌کنند.
بله، درست است؛ محققان مي‌گويند 9 ماه اول بعد از تولد، دقيقا تکرار 9 ماه زندگي رحم است. در سه ماهه نخست در رحم بند ناف رشد مي‌کند و در شش ماه بعدي جنين مرتب بزرگ‌تر مي‌شود. در زندگي بعد از تولد نوزاد در سه ماهه نخست به ساختن روابط اجتماعي مي‌پردازد و ارتباط او با بدن مادر حتي در طول شب به او اين اجازه را مي‌دهد تا ارتباط بهتري با جهان خارج برقرار کند. نوازش‌هاي مادر، بوي او، صداي او در 3 ماهه نخست امنيت دروني به او مي‌دهد.
بله، درست است؛ نوزاد نبايد براي شير خوردن لزوما گريه کند. بودن مادر در کنار نوزاد سبب مي‌شود شير راحت و سريع کنار او باشد. در ضمن اين موضوع براي مادر هم خوب است زيرا مي‌تواند بدون بلند شدن در حالت نيمه خواب به نوزاد شير بدهد.
بله، درست است؛ خطر له کردن يا خفه شدن ناگهاني کودک در حين خواب در کنار والدين وجود دارد. به افرادي که خواب سنگين دارند يا خيلي خسته مي‌شوند و اهل خوردن الکل و داروهاي خواب‌آورند توصيه مي‌شود هرگز اين کار را انجام ندهند. بهتر است تنها مادر و نوزاد روي تختي بزرگ بخوابند و يک طرف را به ديوار چسبانده و نوزاد را سمت ديوار بگذارند. دماي اتاق بهتر است 19 درجه باشد و ملحفه اضافي دور کودک پيچيده نشود.

خواباندن نوزاد کنار خودمان در يک سال اول زندگي‌اش باعث مي‌شود او راحت‌تر بخوابد
نه، اشتباه است؛ خيلي طبيعي است که کودک 6ماهه در طول شب از خواب برخيزد. هرچه کودک به شما نزديک‌تر باشد احتمال برخاستن‌هاي شبانه او بيشتر است! يک کودک يک ساله از تاريکي نمي‌ترسد، اين والدين هستند که گمان مي‌کنند تاريکي و تنهايي او را مي‌هراساند. در واقع والدين با خواباندن کودک يک ساله کنار خود، اضطراب شبانه خود را کاهش مي‌دهند نه اضطراب کودک‌شان را. نبايد فراموش کرد که کودک عروسک والدين نيست!
بله، درست است؛ بهتر است به تدريج جدا کردن کودک از خود را آغاز کنيد و او را در تخت خودش کنار تخت خودتان بخوابانيد. به اين ترتيب دسترسي مادر به کودک‌اش‌ در طول شب راحت‌تر است و کودک هم مي‌تواند تنها و راحت در تخت خود بخوابد. به تدريج مي‌توان تخت کودک را از تخت والدين دور کرد و بعد به اتاق ديگري انتقال دارد. البته ابتدا اين کار کمي سخت خواهد بود زيرا مادر بايد با صداي کودک از تخت خود برخيزد وچون کودک به اتاق جديد عادت ندارد چند شبي مدام بيدار مي‌شود اما به زودي به موقعيت خود عادت مي‌کند و از شش ماهگي به بعد جدا کردن اتاق‌ها توصيه مي‌شود.
نه، اشتباه است؛ برخي والدين فکر مي‌کنند هيچ‌وقت براي جدا شدن زمان خوبي نيست! کاملا طبيعي است که وقتي کودک را به اتاق ديگري انتقال مي‌دهيد احساس منفي دارد. اين احساس روي کودک تاثير گذاشته و سبب بروز گريه و بي‌قراري در او مي‌شود.
نه، اشتباه است. قبل از به حرف آمدن و حرکت، والدين بايد او را از خود جدا کنند و براي او محدوديت‌هايي قايل شوند. هرچه کودک بيشتر با والدين خود بخوابد بيشتر دچار مشکلات خواب مي‌شود. در ضمن هم‌خوابي با کودک مي‌تواند به رابطه والدين نيز صدمه بزند.‍
منبع:www.salamat.com
/ج